9

Obudziły mnie promienie słońca wpadające do sypialni. Otworzyłam niechętnie oczy i spojrzałam na zegarek.

-Mariusz wstawaj zaspaliśmy.

-Która godzina?

-Wpół do dziesiątej. Za pół godziny masz trening. Musimy się pośpieszyć, jeśli chcesz zdążyć.

-O cholera – momentalnie wyskoczył z łóżka i zaczął narzucać na siebie ubrania, ja zrobiłam to samo i po pięciu minutach byliśmy gotowi do wyjścia.

-Nie zapomnij wziąć torby ze strojem.

-Nie martw się. Wszystko pod kontrolą.

Kiedy wyszliśmy z domu przypomniało mi się, że nie wzięłam torebki.

-Mariusz daj mi klucze, muszę wrócić do domu.

-Czego zapomniała moja księżniczka.

-Torebka. Nie wzięłam torebki.

-Trzymaj, tylko pośpiesz się.

Wróciłam do mieszkania, szybko zgarnęłam torebkę z szafki. Po drodze wrzuciłam do niej jeszcze kilka najpotrzebniejszych drobiazgów i byłam gotowa do wyjścia. Jednak, kiedy chciałam wychodzić poczułam czyjeś ręce na szyi.

-Nie próbuj krzyczeć, bo stanie ci się krzywda, a tego chyba oboje nie chcemy.

-Mikołaj, co ty tutaj robisz?

-Mówiłem, że tak szybko się ode mnie nie uwolnisz.

-Mikołaj błagam zostaw mnie w spokoju.

-Myślisz, że będziesz tak spokojnie sobie teraz żyć z wielkim siatkarzem Mariuszem Wlazłym.

-Nie powinno cię to obchodzić, to moja sprawa, z kim będę a z kim nie.

-Owszem to moja sprawa. Nadal cię kocham i wiem, że z biegiem czasu uczucie między nami rozbudzi się na nowo.

-Jesteś nie normalny. Puść mnie – zaczęłam krzyczeć.

-Nie ładnie, a mówiłem, żebyś byłą spokojna – wyciągnął nóż z kieszeni i przejechał nim po moim nadgarstku.

-Będziesz spokojna?

-Będę – rozpłakałam się na dobre.

-Michalina? Gdzie jesteś? – usłyszałam głos Mariusza. Miałam ochotę krzyknąć, że tutaj jestem, ale bałam się, że Mikołaj znów mi coś zrobi. Wystarczy, że mam ranę na ręce, z której cały czas sączyła się krew. Mariusz znalazł się przy drzwiach, ale kiedy próbował je otworzyć okazało się, że są zamknięte.

-Michalina otwórz drzwi. Otwórz drzwi, bo inaczej je wywarzę.

Po chwili dało się usłyszeć.

-Ok sama tego chciałaś. – usłyszałam huk wywarzanych drzwi i poczułam przeszywający ból na szyi. Niestety nie pamiętam nic więcej, bo chyba straciłam przytomność.

Krótko, ale ta część musi taka być